istanbul

İhtimal vermezdim o sokaklarda mutlu adımlar atacagıma 
Sanki cennetteydim onunla dolaşırken sahil kenarında 
Tek dileğim vardı zaman dursun derdim o anda 
Ahh işte gel görki hayat bi kez daha yendi bizi 
Nasılda güzeldi o güneşin batışı vapur sesleri  ve martı çığlıkları  
Bilirim kim sevmezki zaten böyle akşamları 
Unutursun herşeyi bi anda alır büyüsü altına
Lakin geç bozulur büyüsü bak sersemim hala

Saflığım doruklardaydı sadece mutluydum ve sürekli gülüyordum
En azından öyle olduğumu düşünüyordum çünkü mutluluğa acemiydim 
Nolcak şimdi diyordum sonu ne yani bu böyle gidecek mi  ?
İşte şimdi anladım sadece fazla fazla kaptırmışım kendimi 

Sevemedim o şehri beni üzceğini hissetmiştim sanki
Eksikte olsa anılarım kaldı orda , kalsında
Vedalaşırken gözleri kal dercesine bakıyordu bana
Madem büyüksün İstanbul bizi ayırmasana 
İnceden sessizlik oldu şehir bile susmuştu o anda 
Yorgun olduğumu  hissettim birden aniden yıkılırcasına
O zaman anladım bu hikayemde buraya kadarmış aslında  
Rıhtımımdan bir gemi daha kalkıp gitti  sonsuzluğa 
Uzattım biliyorum 
Madem öyle son sözümü söylüyorum. İSTANBUL SENİ SEVMİYORUM  




Etiketler:

Yorum Gönder

onur baba dola boynuma 8-)

Karalayanlar

Karalayanlar Karalayanlar burada Karalayanlar burda

İletişim Formu

Ad

E-posta *

Mesaj *

Tema resimleri sndr tarafından tasarlanmıştır. Blogger tarafından desteklenmektedir.
Javascript KapalıSiteyi görüntülemekte sorun yaşamamak için lütfen javascript aktif edin.