Biri olmak lazım bence en azından biri için. Siz o biri için hala nasıl bir değeriniz olduğunu bilmiyorsanız en iyi yoldur unutmak. İstemeye istemeye unutmak hemde. Her gece şarkıların sizi ağlayarak uyutup sabah uyanmayı istemeyecek kadar üzücü duruma getirmesidir unutmak. Unutmak acıdır ama hiçbir acı sonsuz değildir üflersin geçer bazılarına biraz daha çok üflemen gerekir sadece, hepsi bu. Unutmak aşkınızın küçüklüğünden değil çaresizliğinizin büyüklüğündendir. Unutmak maviyi kaybetmek gibi bence hemde en sevdiğin tonunu. Unutursun, önce yüzünü sonra gülüşünü, ses tonunu, ellerini, onunla yaptığın tüm çocuklukları, yan koltuğunda kafanı onun omzuna yaslayarak yaptığın uzun seyahati, anlamsız şeylere saatlerce güldüğünüzü, neleri sevdiğini, sinirlendiğinde susuşunu, güldüğünde çukurlaşan yanaklarını ve en acısı kokusunu. Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var, unutmak diye bir şey yok belkide bu bizim yalanımız. Kendimizi kandırmak için söylediğimiz. Ama ne demiş Nazım Hikmet gitmek sadece bir eylemdir unutmak ise kocaman bir devrim...
Yorum Gönder