Göğe Bakalım

Belki bilenleriniz vardır Turgut Uyar'ın göğe bakma durağı şiirini. Bu şiirin bendeki yeri çok özeldir. Gittiğim her şehirde bir göğe bakma durağım var benim. Bazen bişeyler olur ve birilerine anlatmanız gerekir ben bu güne kadar beni çok iyi dinleyen birini tanımadım o yüzden tüm mutluluğumu, hüznümü göğe anlattım. O durakta herkes otobüs beklerken ben durup öylece göğe bakardım. Hatta bazen kafayı bununla bozup finalleri bırak göğe bakalım hatta okulu bırak göğe bakalım dediğim arkadaşlarım oldu. Sonucunda bana anlamsızca bakan iki çift gözle karşılaştım. Belki size de saçma gelicek ama benim kendi içimde çok derin bir dünyam var. Bazen o durağa gidip gece yıldızları izlediğim de olmuştur benim. Bazen saatlerce durup göğe bakarak konuştuğum zamanlarda. 

Göğe Bakma Durağı

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım

Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından

Bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından

Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar

Şu aranıp duran korkak ellerimi tut

Bu evleri atla bu evleri de bunları da

Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım

İnecek var deriz otobüs durur ineriz

Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya

Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum

Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun

Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam

Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım

Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda

Beni bırak göğe bakalım

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım

Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum

Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi

Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor

Seni aldım bu sunturlu yere getirdim

Sayısız penceren vardı bir bir kapattım

Bana dönesin diye bir bir kapattım

Şimdi otobüs gelir biner gideriz

Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç

Bir ellerin bir ellerim yeter belliyelim yetsin

Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat

Durma kendini hatırlat

Durma göğe bakalım

Turgut Uyar