Peki sizce insanların acılarını çok konuşmasıyla ya da susmasıyla ölçebilir miyiz? İlk başlarda bütün insanlar çok konuşur ama yaşadıkça düşünmeye başlar. Düşünen insan çok konuşmaz aslında, çok yaşayan insan değil. İnsan sadece yaşadıkça düşünür. İşte insan bu sırada daha çok yaşarsa artık düşünmekten de sıkılır ve konuşmaya başlar. Gereksiz şeylerden uzun uzun, ardından saçmalamaya başlar ve çok konuşan insanların çoğu gibi abartır. Bu insanlar toplumdan çok kabul görmez. Tıpkı kabul görmeyen diğer insanlar gibi onları da anlamazlar. İstese de anlayamazlar çünkü asıl can alıcı noktayı hiçbir zaman anlatamaz. Aradan biraz zaman geçtiğinde o kadar çok konuşmuştur ki artık asıl konuya o bile hakim değildir. Boşverin siz insanlara inat saçmalayın insanlara inat çok konuşun, çünkü anlayamazlar, anlatamazsın.
Tıpkı ben dinleyince çok güzel gelen ama insanlarla dinleyince anlamsızlaşan bir şarkı gibiydin. Çok güzel yaşadım seni ama anlatamadım kimseye.
O kadar çok konuşuyordum ve o kadar yalnızdım ki çevremde ki hayali insanlarla bir şehir kurabilirdim.
Bazı insanlar için ıssız adam olmak, dışlanmış adam olmak yalnız kalmak çok güzel bir şeydir, özellikle de ergenlik çağındakiler için. Artık öyle olmak istiyorum...
Bilin ki sizi zorlayan şeyler sizi ileriye taşıyacak olan şeylerdir.
'Add ANTER'
Yorum Gönder