Hayat kalem ve kağıt arasında ki boşluk gibi

Ben yine içiyorum, zaten ne zaman içmiyorum ki gerçe. Ama bu sefer durum farklı şarap içiyorum. Zaten bi şarap içerken birde rakı içerken böyle oluyor. Aklıma hep birşeyler geliyor. Aslına bakarsan birşey olacağı da yok stabil yani yine ama sadece daha ayrıntılı düşünüyor insan. Mesela neden insan utanır ki. Alkolün en çok bu huyunu seviyorum. Net konuşturuyor insanı. Sanırım cesareti tetiklediği için. Aklıma işte bu düşünce geldi, 'Neden içiyoruz.' Bu kez cevabı buldum sanırım, bütün mesela 10 saniyelik deli cesareti. Hem o zaman insanlar daha fazla sever belki, daha fazla sevişir belki de.

Belki de insanlar bazı anıları silmek istedikleri için geceyi silene kadar içerler.

Bence hayat kalem ve kağıt arasında ki boşluk gibi yazmaya başladıkça insan tükenmeye başlar.

Biz cipsden taso çıkınca sevinen insanlardık belki de bu acıları bu yüzden silemiyoruz hayatımızdan.

Zamanın azizliğine uğramış kalmışım ki bedenimdeki sızıları umursamaz olup kendimi bir boşluğa sürüklemişim de haberim yok, dolmuyor...